Alevilerin varlığına tahammülsüzlüğün kana bulanmış ve katliamdan öte soykırım boyutuna ulaşmış halini Dersim’de 1937/38’de bizzat yaşayan canlarımızın anılarına saygı ile bu yıl da anmalarımızı gerçekleştireceğiz. Kendi tarihini artık kendisi araştıran, kendisi yazan Aleviler olarak Dersim Soykırı’mının tüm acı gerçekleri üzerinde bir kez daha bir araya geleceğiz.
        Saklandıkları mağaradaki diğer canların hayatını kurtarmak amacıyla koynunda ağlayan bebeğin sesinin duyulmaması için kendi yavrusunu boğarak öldüren bir annenin yüreğinin çığlıklarını tekrar duyacağız…
        Yakalanmamak için uçurumdan kendilerini Munzur Suyu‘na atarak ölümü seçen gelinlik kızların ağıtlarını dinleyeceğiz…
        Annesiz kalan bebeklerin paklığını esir alınan ve herkesin gözünün önünde bebeğini emzirmek zorunda bırakılan bir başka annenin gözlerindeki asillikte göreceğiz…
        Geride kalanların, geride nerdeyse hiçbirinin kalmadığı koca koca aileler için çektiği ahları 
hissedeceğiz…
        Aç susuz aylarca dağlarda oradan oraya kaçan, saklanacak bir kuytu köşe arayanların uykusuz karanlık geceleri gelecek gözlerimizin önüne…
Kerbela’da Şah Hüseyin gibi susuz ölmeyi seçiyoruz diyenlerin duruşu canlanacak bağrımızda…
        Cesetlerin altından çıkıp kendini bir köye atan kızın yaşama sadece bir gün daha tutunabilmesinin ahı kalacak yine bu günümüze…
         Mağaralarda zehirli gazlarla boğulan, makineli tüfeklerle topluca kırılan, mermi pahalıdır denilerek sopayla öldürülen canlar gelecek yine aklımıza…
Güneşin önünde, sahipsiz öylece kefensiz yatanların bir mezarı bile olmayışının acısı yakacak yine genzimizi…
Ve sözler anlamsız kalacak…
         4 Mayıs Dersim Tertelesi’nde yaşamını kaybeden canlarımızı her yıl olduğu gibi Cemevlerimizde delil uyandırıp anacağız.
Unutmadık, unutmayacağız…
Saygılarımızla
Almanya Alevi Birlikleri Federasyonu