“Evladı Kerbelayıh. Be hatayıh. Ayıptır. Zulümdür.Cinayettir”

Elazığ’da kurulan göstermelik bir mahkemede yargılandılar ve haklarındaki iddiaların ne olduğunu bilmeden idama mahkûm edildiler. Zaten anlamadıkları bir dilden iddianame hazırlanmış ve çarptırıldıkları o idam kararı yüzlerine okunmuştu!

, idamın kanunlara uygun olması için yaşı küçültülürken, küçük olan oğlu Resik Usen’in yaşı ise büyütülmüştü.

1937 yılının 15 Kasım Gecesi... Yaşlı Bilge Seyid Riza’ya son arzusu sorulduğunda, cevabı “Kırk liram ve saatim var. Oğluma verirsiniz.” olmuştu. Kendisine “Oğlunuz da idam edilecek.” dediklerinde, acıyla, “O zaman beni oğlumdan önce asın.” isteğinde bulunmuştu. Tam bu sırada oğlu Resik Usen, boynuna geçirilmiş iple son nefesini veriyordu. Seyit Rıza’nın son isteği yerine getirilmemişti.

O gece hava soğuktu ve etrafta kimseler yoktu. Ayaklarını emin adımlarla sehpaya koyduktan sonra büyük kalabalığa seslenir gibi haykırdı: “Evladı Kerbelayime, bê gunayime, Ayıvo zulimo, Cinayeto” (Evladı Kerbelayıh. Be hatayıh. Ayıptır. Zulümdür. Cinayettir)

84 yıl önce yaşandı ve bitmedi… Dersim büyüklerinin boyunlarına geçirilen ip, hali hazır da boğazımızı sıkmaya devam ediyor. Elazığ buğday meydanında idam edilen Seyit Rıza, Uşenê Seydi, Fındık Ağa, Hesene İvrayim, Aliye Mirzali, Hesen Ağa ve Resık Usen’i derin bir saygıyla, minnetle anıyoruz.