2 Temmuz 1993 de Sivas Madımak Oteli'nde 17 si kadın olmak üzere toplam 33 canımız ve 2 otel görevlisi diri diri yakılarak katledildi.

              Bizler Madımak Şehitlerimizi anarken onları sadece sanatçı, aydın, semahçı kimliğiyle belirtiyoruz. Oysa hepsinin bir hikâyesi var.

             Sivas ta katledilen kadın canlarımız hakkında geçen yıl küçük bir araştırma yaptım, kısıtlı imkânlarla ortaya böyle bir duygu seli çıktı. Küçük diyorum çünkü büyük bir araştırma yapacak kadar done yok elimizde. Oysa hepsinin hayatı bir şiir yazılmayan ve mutlaka yazılması gereken...

                Onları gerçekten yaşatmak, anılarıyla, duygularıyla yaşatmak demektir. Aileleri ve onları tanıyanlar hala hayattayken birileri bu sorumluluğu yerine getirmeli ve o şiiri yazmalı diye düşünüyorum.

 

1-Adım Özlem ŞAHİN,

 

1976 yılında Sivas'ta doğdum, henüz 17 yaşımdayken, Madımakta diri diri yakılarak katledildim...

Bu hayatta en çok semah dönmeyi sevdim.

Yaksalar da bedenimi, kesseler de nefesimi hala ateşte semah dönmekteyim.

2-Adım MUHİBE AKARSU,

Ateşin ateş olmaktan utandığı şehirde 35 yaşımda kaldım.

“Bunun sonu ip olsa da kula kulluk yakışır mı?” dizelerinin yerini

‘’Bunun sonu ateş olsa kula kulluk yakışır mı? Dizeleri aldı.

          Yaksalar da bedenimi, kesseler de nefesimi kula kulluğun yakışmayacağını haykırmaya devam ediyorum...

 

3- Adım MENEKŞE KAYA,

 

Kardeşim Koray ile iki umut, iki can, iki yaşam kaynağıydık.

Biz bir çift turnaydık avazı kesilmeye çalışılan..

Tiyatro için gittiğim Sivas ta 15 yaşında kaldım.

           Yaksalar da bedenimi, kesseler de nefesimi, insanlık var olduğu sürece umut kaynağı olmaya devam edeceğim...

 

4-Ben İNCİ TÜRK,

 

Ölüm beni de aldı sevdiğim ile birlikte.

22 yaşında, yeni mezun olmuş bir eczacıydım.

Umutlarım çoktu geleceğe dair.

           Yaksalar da bedenimi, kesseler de nefesimi, hala umudun içindeki inci tanesi, semaha duran turna kuşuyum.

 

5-Adım GÜLSÜN KARABABA

 

22 yaşında bir sanatçıydım.

2 Temmuz sıcağında ateş oldum, duman oldum, kül oldum.

Ateşi, dumanı, külü umuda çevirdik 33 yürek

        Yaksalar da bedenimi, kesseler de nefesimi ben hala umudun türküsünü çalmaya, şiirini okumaya, resmini yapmaya devam ediyorum...

Unutmayın beni.

 

6-Adım HANDAN METİN

 

              ODTÜ Biyoloji bölümünü kazanmıştım, 20 yaşında kaldım Madımakta. Hayatta en çok gülmeyi, güldürmeyi severdim. Bilemedim insan olanı bu kadar ağlatacağımı.

Yaksalar da bedenimi, kesseler de nefesimi, yolumuzda iyimser bir gül olmaya devam edeceğim.

 

7-Adım HURİYE ÖZKAN,

 

Eczalık Fakültesi mezunuyum.

Tiyatro ve semah için giden, 22 yaşında bir candım Sivas ta.

Acınız, öfkeniz bir daha insanın insanı yakmayacağı bir dünyanın umut ve mücadelesine dönüşsün.

Yaksalar da bedenimi, kesseler de nefesimi yola ışık olmaya devam ediyorum..

 

8-Adım CARİNA CUANNA

 

Hollandalı gazeteciyim.

          23 yaşımda, sizlerle sevgiyi ve dostluğu paylaşmak için gelmiştim Sivas a. Alevi olmanın, Güzellik ve coşku etrafında birleşmenin bu coğrafyada suç olduğunu bilemedim.

           Yaksalar da bedenimi, kesseler de nefesimi ben ezgilerinizin bir notası, sevdanızın bir parçası olmaya devam edeceğim...

 

9-Adım EDİBE SULARİ,

 

Türkülerimi söylemek, bağlamamı çalmak için gelmiştim.

           Korktular ezgilerimizden, korktular insanlık için çarpan yüreğimizden. Söyletmediler türkülerimizi Sivas’ta.

Ölüm bedenimi aldığında 40 yaşındaydım.

          Yaksalar da bedenimi, kesseler de nefesimi ben umutlarımızın türkülerini söylemeye devam ediyorum.

 

10-Adım GÜLENDER AKÇA

 

25 yaşında kaldım Sivas ta

Hayalim duyarlı toplum, duyarlı insanlar, herkesin barış içinde yan yana yaşayacağı bir dünyaydı. Böyle bir dünyaya düşman olanlar tarafından katledildim.

            Yaksalar da bedenimi, kesseler de nefesimi küllerimden doğan yüreğim yaşanabilir bir dünya için atmaya devam ediyor.

 

11-Adım BELKIS ÇAKIR

 

Gazi Üniversitesi, İşletme Bölümünü kazanmıştım, 18 yaşımda kaldım, Madımak’da...

             Ateşte semah döndüm Sivas ta. Karanlıklar içinden umudu görmeyi, umuda kavuşmak için durmadan çalışmayı, bu hayatı dişinle tırnağınla kazanmayı ilke edinmiştim.

Yaksalar da bedenimi, kesseler de nefesimi ben hala umudu haykırıyorum.

 

12-Adım ASUMAN SİVRİ

 

Semah dönmek aşkların en güzeliydi. Belki benim de öğrencilerim olacaktı bir gün.

          16 yaşında, Madımak da sazımıza, sözümüze, semahımıza düşman olanlar tarafından yakılarak katledildim.

Yaksalar da bedenimi, kesseler de nefesimi ben hala ateşte semah dönüyorum...

 

13-Adım YASEMİN SİVRİ

 

Hacettepe Üniversitesi 2. sınıf öğrencisiydim.

19 Yaşında kaldım Sivas ta...

Ateşlerin içinden semah dönenler yükseldi gördünüz mü?

           Yaksalar da bedenimi, kesseler de nefesimi yolumuzun en güzel yerinde umut için semah dönmeye devam ediyorum.

 

14-Adım NURCAN ŞAHİN

 

Hacettepe Üniversitesi Matematik bölümünü kazandım,

Semah dönmek için gittiğim Sivas ta, sonsuzluklar denizinden okyanuslara ulaşacak 18 yaşında bir damla olarak kaldım.

Yaksalar da bedenim, kesseler de nefesimi okyanuslara ulaşmak için yaşıyorum.

 

15-YEŞİM ÖZKAN

 

Hacettepe Üniversitesi Sosyal Hizmetler Yüksek Okulu’nu bitirdim.

         Kendi tiyatro oyunumuzu sergilemek için gittiğimiz Sivas ta, insanlık tarihinin en karanlık senaryosuyla 20 yaşında kaldım.

Yaksalar da bedenimi, kesseler de nefesimi ben hala karanlığa ışık olmaya devam ediyorum.

 

16-Adım SERPİL CANİK

 

Hayallerim ve umutlarım vardı.

Büyüyecek, kök salacak, dallarımı göğe uzatıp gökyüzünü kucaklayacaktım.

           Yaksalar da bedenimi, kesseler de nefesimi, mavi bir gökyüzünü kucaklayan 19 yaşında bir turna kuşuyum hala.

 

17-Adım Sehergül ATEŞ

 

Sivas' a Pir Sultan Etkinliklerini film yapmak için gitmiştim, katlettiler bedenimi, 30 yaşında kaldım.

Yaksalar da bedenimi, kesseler de nefesimi ben hala direnişin türkülerinde notayım umuda çağrı yapan..

Dinleyin beni...

 

S. TUNÇDEMİR

***********

"Aman dikkat!

 

           Gidin bir çölden 100 tane kırmızı ateş karıncası yakalayın. Daha sonra bir başka topraktan 100 tane bildiğimiz siyah karıncayı alın ve bunların hepsini bir kavanozun içine koyun.

             İlk başta hiçbir şey olmayacaktır.  Daha sonra kavanozu elinize alın, oldukça şiddetli bir şekilde sallayın ve tekrar yerine koyun. Kavanozun içinde bir anda karıncaların birbirlerini öldürmek için savaştığı bir kaos ortamı göreceksiniz. 

             Kırmızı karınca bunu yapanın siyah karıncalar olduğunu düşünürken siyah karıncalar bu kaosun nedeni olarak kırmızı karıncaları görmektedir.

               Oysa çok iyi bildiğiniz üzere kaosun asıl nedeni sizin ellerinizdir.  O nedenle günümüzde gerek sosyal medya aracılığıyla gerekse de başka ortamlarda normalde hiç tanımadığınız insanlarla tartışacak ya da kavga edecek bir duruma geldiğinizde kendinize hep şu soruyu sorun lütfen;  "Kavanozu sallayan kim?"

Her zaman iyilerle karşılaşmanız dileğiyle...