Atatürk ve karşıtlarını basit tarihsel süreçlerle açıklamak, bizi yanılgıya götürür. Atatürk ile dincilerin arasındaki kavganın temeli 1789 Fransız devrimine kadar uzanır.1789 Fransız devrimi kilise ile kralın ittifakında oluşan diktatörlüğü yıktı. Bunun yerine burjuva demokratik devrimini gerçekleştirdi.
Bu süreç, Osmanlıda bir türlü işletilemedi. Osmanlı çok uluslu bir devletti ve milliyetçi akımlardan hep tedirgindi. Osmanlı sanayi devrimini yakalayamadı, çünkü burjuva sınıfı oluşmamıştı. Osmanlıda halkının toprak sorunu yoktu. Çünkü toprak sultanlığa aitti.
Osmanlıda Padişah aynı zamanda halife, yani (peygamber vekili) idi. Halife ulu emir olduğu için eleştirilemez, karşı çıkılmazdı. Ancak tebaa ona biat edebilirdi. İşte bu süreç Osmanlıda 1923 yılına kadar bir türlü işletilemedi. Şimdi isterseniz 1789 Fransız devrimi ile 1923 Türk devrimin karşılaştıralım.
Fransız devriminin sebep ve sonuçları:
Katı Katolik mezhepçiliğine karşı Laikliği getirdi.
16.Luis despotizmine karşı halk meclisini getirdi.
Diktatörlük yerine demokrasiyi getirdi.
Tebaa yerine, insan haklarını savundu.
Sanatın ve Rönesans kültürünün önündeki engelleri kaldırdı.
Kralın kafasını giyotine taktı.
Toprağa dayalı derebeylik sistemini ortada kaldırdı ve halkı toprak sahibi yaptı.
Ruhban sınıfını kaldırdı ve aklın önünü açtı.
Sanayinin gelişmesi için burjuvazinin önünü açtı.
Fransa’da, bütün bunlar olurken, Osmanlı köşesine çekilmişti.3.Selim bütün kapılarını batıya kapatarak Fransız devriminde etkilenmeyeceğini sandı. Ama olmadı. Fransız devriminde sonra Osmanlı bir türlü huzur bulmadı. Milliyetçilik, Osmanlı topraklarında hızla yayılmaya başladı ve balkanlarda ayaklanmalar başladı. Fransız Devrimi sonrası, Osmanlının içine kapanması Osmanlıyı kurtaramadı. Sonuçta:
Osmanlı topraklarına milliyetçilik denilen bir akım girdi ve Balkanlarda ayaklanma hareketleri başladı.
Osmanlı ekonomisi hızla dışa bağımlı hale geldi.
Sanayi ekonomisi olmadığı için, toprağa dayalı ekonomi, Osmanlının hızla yoksullaşmasına sebep oldu.
Demokrasi yoktu.
İnsan hakları yasal güvenceye bağlı değildi.
Anayasa ve meclisi mebussan 1876 da kabul edildi ve bir yıl sonra rafa kaldırıldı.
Osmanlı Rus savaşları ekonomik ve insan kaynaklarını hızla tüketiyordu…
İşte Cumhuriyet devrimi 1923 yılında antiemperyalist bir sürecin sonunda bu şartlarda gerçekleşti.
Bu devrim sürecinde 1789 Fransız devrimi kazanımları gerçekleşmeye çalıştı.
Padişah yerine TBMM getirildi ve padişahın yetkileri bu meclise verildi.
Halifelik unvanı kaldırıldı ve devlet ile din işleri ayrıştırıldı.
Laiklik kavramı anayasal güvenceye alındı ve dinin istismar edilmesine son verildi.
Hiçbir yurttaşlık hakkı olmayan kadınlar, erkeklerle eşit haklara kavuştular.
Toplumdaki din, mezhep gibi ayrıştırıcı anlayışlar tasfiye edildi.
Hurafeler yerine, çağdaş medeni yasalar getirildi.
Sanayinin oluşması için yeni bir burjuva sınıfının önü açıldı.
Tarikatların devlet üzerindeki baskısı kaldırıldı.
Eğitimli bir toplumun yaratılması için yasal bir süreç başlatıldı…
Şimdi bu devrimlerin gerçeklerini görmek istemeyen ve 1789 Fransız,1923 Türkiye Cumhuriyeti öncesi bir döneme özlem duyan, bir kesim Atatürk’e saldırıyor. Yani 1923 yılı öncesini yaşamak istiyorlar.
