Gözlerin konuştuğu dil her yerde aynıdır.
Kürtlerin yaşadıkları coğrafyada '' deprem, sel, '' doğal felaketler. İnsanların yaptıkları katliamlar niye bu kadar ülkemizde yaşayan bazı ırkçı kesimi sevindiriyor.
Yaşanan bir deprem var insanın insana manevi olarak en çok ihtiyaç duyduğu zamandır.
Birileri bu deprem ülkemizin çizilen sınırları dışında olmuş niye bu kadar tepki gösteriyorsun diyebilir.
Van depreminde de aynı olayları yaşamıştık. Van depreminde de aynı tiwitler atılmıştı.
''Hayır, hazır deprem olmuşken bırakalım hepsi gebersin.'' de demek, bu nasıl bir kindir.
İnsan insanlığından, vicdanından bu kadar uzaklaşır mı?
İnsanların gözlerinden akan gözyaşları aynı değil mi?
Bu gözyaşı '' ırka, dile, dine, inancına, mezhebe '' göre farklı mı akıyor?
İnsanlık birbirlerinin acılarını paylaşması lazımken, niye tersini yapıyor.
Van depreminde gönderilen yardım paketlerinin içinde çıkanlar deprem şokunu yaşayan insanları ikinci bir deprem şoku daha yaşamalarına neden oldu.
Bu çirkin olayların yanında da, bazı güzel olaylarda yaşanıyor.
Arkadaşın biri küçük olsa da bir yorgan gönderiyor. Merak ediyor, bu yardım yerine kavuşur mu diye, telefon numarasını yazıyor. Bir hafta sonra telefonu çalıyor '' Van'dan arıyoruz gönderdiğiniz yardım elimize kavuştu, çok teşekkür ederiz. '' bu nasıl bir duygudur bileniniz vardır.
Marmara depremi ülkemizin gördüğü en büyük felaketlerden biriydi. Çocuk olmamıza rağmen hatırlıyorum, '' Deprem zina işleyen, dinimizce yasak olmasına rağmen başı açık, çıplakları, dinsizleri Allah cezalandırdı.'' gibi söylemleri duyduk. O gün çocuk olmamıza rağmen nasıl karşı çıkmış isek bu günde bu tür çirkin twitleri atanları kınıyorum.
'' Deprem vuracağı yeri biliyor. sağ kalan olmamıştır umarım. Eşiktekinden beşiktekine kadar hepsi gebersin.'' söyleyen biri çocuklara bu kadar düşman olması, onun sağlık problemlerinin olduğu anlamına geliyor.
'' 7,4 az mı geldi.'' diyen bir varlık olur mu? Elinde olsa o insanların ölmesi için en şiddetli deprem hangisi ise onu yapacaktır.
Bunun sebebi biziz! Çocuklarımızı yeterince eğitemiyoruz.
Eğitim sistemimizde çocuklarımızı sevgiden yoksun, sınav robotu gibi hazırlıyoruz ondan kaynaklanıyor.
Siyasilerin seçim hırslarının da bundan etkisi yok değildir.
Kendi siyasi çıkarları hırsına milleti kutuplaştırdılar.
Dünyada çocukların ölmesi, çaresiz bir biçimde doğal afetlerde ölen insanlara seviniyorlarsa, bu tür olaylara sevinen insanların içindeki insanlık duyguları ölmüştür.
Eğer insansak birbirimizin acısını paylaşacağız.
Bir birimizin yassına saygı duyacağız.
Filistinli çocukların acısını nasıl yüreğimizde his ediyorsak.
Arı kanlı Müslümanların acısına ağlıyorsak.
