İtiraf etmeliyim ki İskambil ve diğer tüm kağıt kahve oyunları konusunda son derece asosyal biriyim. Bu konuda sahip olduğum bilgi ve becerim sıfıra yakın bir konumdadır. Doğuştan gelen bir yeteneksizlik hiçbir zaman merak sarmadım, saatlerce sigara dumanı, yoğun küfürleşmenin altında bu alanda beceri edinme hevesim olmadı.
Bana hep sıkıcı geldi.
Zamanı daha verimli kullanma seçeneği benim için daha cazip ve zevkli geldi. Dolayısıyla söz konusu oyunlar hakkında bir soru sorulursa verebileceğim bir yanıtım olmaz. Bu çaresizliğimden dolayı bu kez Papaz oyunu konusunda Muhterem Googlenin desteğine sığındım ve ilk karşıma çıkan papaz kaçtı oyunu siyasal gündemimizle uyum noktasında cazip geldi.
Hoş görünüze sığınarak alıntıladım bu alıntıyla gündemi ilişkilendirmeye çalıştım.
İskambilde “Papaz kaçtı” adlı oyun iki veya dört kişiyle oynanabilen bir iskambil oyunudur. Elli ikilik bir deste ile oynanır fakat içlerindeki 3 adet papaz çıkartılır kalan 49 kart ile oyuna başlanır. Oyunun kuralı kartları dağıtan kişi, 49 kartı tek tek oyunculara bitene kadar dağıtır. Oyuncular ellerindeki çift olan kartları eşleştirerek açık vaziyetle masaya açarlar.
Ellerindeki çift kartları sırasıyla masaya açan oyuncular elerinde kalan kartlarla oyuna başlarlar. Oyuncunun birinde 1 tane papaz vardır. Ve bu oyuncu bu papazdan kurtulmalıdır. bu sebeple sırayla, her oyuncu, bir önceki oyuncudan kart çeker ve elinde çift haline getirip yere atar. Sırasıyla kart çekip açmakla oyun devam eder.
Oyunda papazdan kurtulmak esastır. Bu sebeple oyuncuya o kartı seçtirmek gereklidir. Elinde en son Papaz kalan oyuncu oyunu kayıp eder.
Amerika’yla yaşanan Papaz krizi hatırlarsanız “al papazı ver papazı” diyen oyuncunun kartları masaya açmasıyla başladı ancak görünen o ki şu ana kadar oynanan oyunun seyri oyunu başlatanın arzusuyla bitmeyeceği görülüyor.
Her şeyden önce Papaz’lık kimlik olarak bir din adamlığını, din mensubiyetini ifade eder. Siyasal olarak dini referansı esas alan bir iktidar ve liderlik anlayışı oyun kurarken üzerinde oyun oynayacağı en son meselenin din ve dini ilişkiler olmalıydı, çünkü kendiniz için kutsadığınız kavramlar başkası içinde geçerli olduğunu bilmeniz gerekir. Hıristiyanlık Müslümanlık fark etmez. Herkes için kendi dini inancı kutsaldır.
Kuşkusuz yaşanan papaz krizinde mesele sadece din ve inançla ilişkili değildir. Bunun birçok birikmiş nedeni vardır.
Bir NATO ülkesi olan Türkiye’nin Suriye krizi ile ilgili başından beri izlediği diplomatik çizgi NATO ittifakı içerisinde memnuniyetle karşılanan bir çizgi olmadı.
Gerek selefi guruplarla geliştirdiği ilişki, gerekse Rusya’ ile geliştirdiği ittifak ve S 400 anlaşmaları ABD yi ciddi anlamda rahatsız etti. Türkiye açısından ABD ye karşı kafa tutma anlamına gelen bu tavrın temel nedeni de kuşkusuz ABD nin Kuzey Suriye’ de İŞİD’ e karşı Savaşan Kürtleri müttefik kabul ederek askeri anlamda destek vermesi yanında iç kamu oyuna seçim endeksli milliyetçi, popülist bir yaklaşımın kendisine sağladığı kazanımla da ilgilidir.
ABD nin Suriye’de izlediği politika, PYD ye sağladığı destek Hiçbir zaman Türk hükümeti tarafından benimsenmediği gibi Kürtlerin hiçbir yerde hiçbir zaman kazanım ve yaşam şansı bulacağı bir zemini de Türk hükümeti tarafından kabul görmedi. Dolayısıyla iki ülke arasında yaşanan krizin temel gerekçesi bu noktada aranmalıdır.
Mevcut şartlarda her iki ülke kendi siyasal ve diplomatik çıkarlarını aynı çizgi üzerinde kurudukları sürece krizin çok yünlü etkileri de ağırlaşarak devam edecektir. Krizin şu ana kadar Türk ekonomisine olan yansıması son derece sarsıcı olmuştur.
Dolar’ın kısa süre içinde 5.50 tl ye dayanmasının ağır faturası halk ve firmalar tarafından daha ne kadar tol ere edileceği kestirilememektedir. Her ne kadar yandaş medya Trump’ı TL korkusu sardı benzeri haberlerle kendi taraftarlarını avutmaya ve teskin etmeye çalışsa da TL nin dolar karşısında direnme şansının olmadığını yandaş medya haberleri yerine dakikalık piyasa kurlarında görmenin daha akıllıca olduğunu görmemiz gerekiyor.
“Papazı Papaza karşı” rehin alarak başlatılan ve ağır faturası her geçen gün kabaran krizden kurtulmanın yolu sadece papazı teslim ederek yeterli olmayacağı görünüyor.
