30 Mart cinnetinin yiğitleri;
Çalmadılar,
Çaldırmak istemediler.
Yurtlarını ve yurttaşlarını sevdiler.
Yurtlarının Emperyalistler ve yerli işbirlikçileri tarafından sömürülmesini istemediler.
Okudukları en saygın okullara soru çalarak girmediler.
Yönetenlere yalakalık edip yükselmek, mal, mülk, para ve kişilik sahibi olmak istemediler.
Yurttaşlarını ayırmadılar, ayrıştırmadılar.
Sömürülenin yanında, sömürenin karşısında yer aldılar.
Amaçları, her yurttaşın bağımsız, bağlantısız, adil, işit olarak, demokrat bir ülkede insanca yaşamasıydı.
Bu yüce inançları, onları ölüme götürdü.
Bedenlerinin ölümü dahi muhteşemdi. Akan her birinin kanından devrim ideali yükseliyordu.
Bedenen yok oldular. Fakat ruhen ve fikren her gün artarak yaşadılar. Yaşıyorlar.
Onlar yiğitçe bir kere öldüler.
Onları öldüren zihniyet sahipleri, it gibi yaşadılar, günde bin defa lanetlendiler. Tükenip gittikleri güne kadar bir kere adam gibi olamadılar.
Yaşasın 30 Martta Kızıldere' de direnenlerin muhteşem mücadelesi.
Yaşasın Mahir, Deniz, Hüseyin ve Yusuf'un devrimci ruhu.
Kahrolsun, ülkeyi Emperyalistlere peşkeş çekenler,
Sömürenler, çalanlar, talan düzeni üstünde keyif çatanlar.
