Osman Kavala ile ilgili mahkeme kararını uygulayın dedikleri için…
Bu noktaya nasıl mı geldik?
Tarih boyunca her zaman yaptığımız hatayı bir kez daha yaparak; bütün gücü yine bir tek kişiye devrederek…
İktidar erkini bölerek dengelemek yerine, yine bir tek kişide toplama ilkelliğini tercih ettik…
İktidarın bizzat kendisinin büyük bir tehdit olduğunu, mutlak iktidarın ise mutlak bir tehdit olduğunu yine göz ardı ettik…
Nitekim şimdi malum olduğu üzere muhterem pek muktedir maşallah...
Hangimizi İsa’yı çarmıha germekten bile içeri attırsa, “efendim, bu olay iki bin yıl önce olmuştu” diyebilecek ne bir savcı ne de bir yargıç bulabiliriz!
Hele bir de adınız ajana filan çıkmışsa, artık bütün dünya bir araya gelse bile nafile!
Gücü dengeleyip denetlemek yerine her seferinde ona tapınmayı seçmekte üstümüze yok maşallah…
****************
Akıl ve din ilişkisini nasıl kurmak gerekir?
Bunun önemli bir sorun olduğunu düşünüyorum.
Din, kendisine iman edildikten sonra hükümleri hiçbir şekilde sorgulanmadan tabi olunması gereken bir postülat mıdır, yoksa iman etmekle beraber, uygulamada sürekli aklın kritiğine tabi tutulması gereken bir veri midir?
Kendi adıma birinci şıkkın yanlışlığını tartışmaya gerek bile duymuyorum.
Zira yanlış bir dine veya din anlayışına sahip olmanın dinsiz olmaktan daha tehlikeli olduğuna her vesileyle şahit olmaktayız.
Yanlış bir din, mensuplarını doğru yola iletme rüştüne sahip olmadığı gibi, onları doğru yola iletme ihtimaline sahip olan akıldan da mahrum bırakır ve çürümeye terk eder...
Malum olduğu üzere din ve iman, bir inanış ve kabulleniştir. Doğru veya yanlış, bir kere onu kabullendikten sonra, kişiyi “gerçek” ile yüzleştirmek adeta imkânsızlaşır. Zira böylesi bir yüzleşme, artık kişinin “iman” dairesinin dışına çıkmasıyla eş anlamlı hale gelir.
Gündelik tartışmalarımızda anlaşamadığımız birçok sorunun dip nedeninin de bu referans noktası olduğu kanaatindeyim.
