Şu zavallı kalbimin hâllerini bilen yok
Can denilen canın dillerini bilen yok
Ben gibi ıssız kaldı o şen şakrak korular
Uçup gitti kuşları dallarını bilen yok
Artık buruk geçiyor leylak kokan mevsimler
Gülşende güller soldu allarını bilen yok
Öylesine yalnızım cümle âlem içinde
Dosta gitmek isterim yollarını bilen yok
Ümit yeşerir mi hiç ihtimaller bitmişse
Suya hasret gönlümün çöllerini bilen yok
Gülşeni kopmak ister içi boş bu yaşamdan
Ruh bedeni terk etmiş küllerini bilen yok
